Weight a second

(13 november 2018 – 18 december 2018)

Twee weken lang echoot de stem van de rayonmanager door mijn hoofd: ‘Je kan het. Je bent het waard!’

En toeval of niet, de weegschaal blijft op de tweede weegavond exact op mijn streefgewicht staan.

‘Zie ik het goed?’ vraag ik nog voor de zekerheid.

‘Je kunt stabiliseren’, zegt Shirley met een grote grijns.

Ik maak een vreugdedans voor de ooit zó gehate weegschaal. De members zijn ontzettend blij voor mij en de hele workshop overheerst een vrolijke stemming.

Vanaf nu zal ik binnen drie maanden, in zes weegmomenten, moeten proberen om niet aan te komen of af te vallen. Wanneer ik vanaf nu elke week naar de workshops zal gaan, zal ik een week voor kerst Life Time Member (LTM) kunnen zijn. Wat een kerstcadeau zal dat zijn!

‘ik moet op gewicht bijlven’ modus

Ik krijg vanaf nu elke dag 5 smartpoints meer, omdat ik niet meer hoef af te vallen. En dat is wel een dingetje. Ik moet de knop ‘afval’ modus omzetten naar de ‘ik moet op gewicht blijven’ modus.

Waar ga ik die punten voor gebruiken?

Mijn ‘oude ik’ zegt: ‘Neem elke dag een lekker wijntje extra joh! Of een stuk heerlijke oud belegen kaas? Of een grote plak worst? Chocola vind je toch ook zo lekker? En wat dacht je van een grote bak paprikachips? Je hebt het verdiend hoor! Je hebt er zo hard voor gewerkt. Een beetje lief zijn voor jezelf is helemaal niet erg.’

Mijn ‘nieuwe ik’ neemt het gelukkig snel over: ‘Ben jij gek geworden dat je jezelf wil verwennen met al het eten waar je zo dik van bent geworden? Waar is die mindset gebleven? Het bewust voedsel in je mond stoppen? Je bent pas lief voor jezelf als je niet luistert naar je ‘oude ik’.

Zulke dialogen voer ik de eerste week veel met mezelf. En wat word ik er moe van.

Gelukkig is de ‘nieuwe ik’ sterker en ik neem elke dag een extra boterham, of een iets groter stukje vlees of iets meer rijst, aardappelen of pasta.

lastig om meer te moeten eten

Toch vind ik het ook lastig om opeens weer meer te móeten eten. Ik ben bang dat ik door die extra boterham of groter stukje vlees weer aankom. Maar elke week dat ik op de weegschaal sta, zie ik met eigen ogen dat ik de ene keer een paar ons ben afgevallen en de andere keer een paar ons ben aangekomen.

Dat heeft uiteraard te maken met de kleding die ik aan heb, het eten wat ik vóór de weging op heb én met mijn vochthuishouding. De ene keer houd je nu gewoon meer vocht vast dan de andere keer.

Coach Shirley zet me, naast de members die zijn afgevallen, ook elke week in het zonnetje, want zegt ze: ‘Gewicht verliezen is de eerste fase, het stabiliseren de tweede fase, maar op gewicht blijven is de lastigste fase. Houd de mindset vast en blijf jezelf altijd afvragen of het de smartpoints waard zijn als je zin hebt in lekkere snaaitrek.’

Omdat ik zó gefocust ben om de derde fase (Life Time Member en uiteraard op gewicht blijven) in te gaan, houd ik de smartpoints die ik verbruik elke dag trouw bij en wil dit ook blijven doen. Zeker het aankomende jaar. Ben veel te bang dat mijn ‘oude ik’ weer prominent op de voorgrond gaat treden.

Ook zie ik helaas te veel gemotiveerde Life Time Members na een half jaar of jaar terugkomen om de extra kilo’s er weer af te krijgen. Ik zal daarom de bijeenkomsten blijven bezoeken, want de gevreesde weegschaal is toch echt mijn stok achter de deur. Verder vind ik de avonden met de members veel te gezellig. Ik leer van de members en ik hoop dat ik een bijdrage kan leveren met tips hoe ik door de fases heen gekomen ben.

laatste stabilisatie weegmoment

En zo breekt mijn laatste stabilisatie weegmoment aan. Ik krijg inspiratie om een brief te schrijven aan de mede cursisten, die ik op de avond dat ik Life Time Member word, wil voordragen. Een brief om iedere member moed in te spreken en te laten weten dat als je écht wil, het zal lukken om je doel te bereiken.

Ik overleg mijn plan met coach Shirley.

‘Je krijgt alle spreektijd die je nodig hebt’, zegt ze tegen mij. ‘We maken er een mooie, bijzondere bijeenkomst van.’

Op de dag van mijn laatste stabilisatieweging heb ik spijt van mijn plan. Vind het toch wel spannend en eng om mijn brief die recht uit mijn hart komt, voor te dragen. Ik ben bang om emotioneel te worden.

Maar dan hoor ik weer de stem van de rayonmanager: ‘Je kunt het. Je bent het waard!’

‘Onthoud waarom je ooit bent begonnen’